Als kind zag ik graag ‘wilde’ bloemen. Gefascineerd door het ‘onkruid’ dat langs de weg en in de wei groeide, spaarde mijn vader, op mijn vraag, de madeliefjes bij het afmaaien van het gras: hij reed niet over maar rond de madeliefjes! Ik droogde wilde bloemen en ook later bij het bloemschikken werkte ik, tot verbazing van de andere bloemschiksters, bij voorkeur met wat ik langs de kant van de weg kon vinden. Nu nog breng ik van elke wandeling wat natuur mee naar huis: een schelp, een bloem, een steen, een stuk hout… .
De natuur verbeelden in tekeningen en olieverfschilderijen is de volgende stap in dit verhaal. Bloemen schilderen is natuur ontmoeten, het is werken met robuuste vormen, tere partijen, zuivere lijnen, texturen, sferen, kleuren, ,…. In deze verbeelding vertel ik het verhaal van de cyclus van leven en dood, van levenskracht en vergankelijkheid .Bloemen schilderen betekent ook emoties overbrengen, het gaat om ervaren, versterken, uitdrukken, beroeren, oproepen en verbinden.